ระหว่างตัวตนและธรรมชาติ ( Between Myself and Nature )

เรื่อง จักรกริช ฉิมนอก ภาพ โอฬาร พลับผล

ระหว่างตัวตนและธรรมชาติ

( Between Myself and Nature )

“ มนุษย์เชื่อมโยงวิถีชีวิตความเป็นอยู่เกี่ยวพันกับธรรมชาติ ในหลายมิติอย่างแนบแน่นมาช้านาน ”

ป่าไม้ เป็นสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ (Natural Environment) ที่มีความสำคัญและมีคุณค่ามหาศาล..อย่างยิ่งต่อ การดำรงชีวิตของมนุษย์ทั้งทางตรง (Direct Benefits) และทางอ้อม (Indirect Benefits) เพราะ ป่าไม้เป็นแหล่งวัตถุดิบของปัจจัยสี่ คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยและยารักษาโรคสำหรับมนุษย์ ยังมีประโยชน์ในการรักษาความสมดุลของสิ่งแวดล้อมต่างๆในระบบนิเวศน์ซึ่งมี ความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันในทุก ๆ ด้าน ถ้าป่าไม้ถูกทำลายลงไปมาก ๆ ย่อมส่งผลกระทบต่อมนุษย์และสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ เช่น สัตว์ป่า ดิน น้ำ พืช อากาศ ฯลฯ …ปัจจุบัน แม้รัฐพยายามอย่างยิ่งยวดในการสร้างจิตสำนึกให้กับชนในชาติ ให้มีความรู้ ตระหนักถึงคุณค่าความสำคัญ และหวงแหนสิ่งแวดล้อม แต่การเพิ่มของประชากร (Population growth )โดย เฉลี่ยทั่วโลก มีแนวโน้มสูงขึ้น เป็นปัจจัยหนึ่ง ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ เพราะทำให้การใช้ทรัพยากรเพิ่มมากขึ้นและเป็นผลให้จำนวนทรัพยากรที่มีอยู่ อย่างจำกัดลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เกิดปัญหาการขาดแคลนทรัพยากรและปัญหาด้านมลพิษ (Pollution) ต่อสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ เช่น ปรากฏการณ์เรือนกระจก ( Greenhouse Effect ) เป็น เหตุให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมและดินฟ้าอากาศ ทำให้อุณหภูมิของโลกสูงขึ้น ทำให้น้ำแข็งในขั้วโลกเหนือละลาย ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น การขยายตัวของทะเลทราย และการเสื่อมโทรมของดิน …ฯลฯ !!!

โอฬาร พลับผล ( Olarn Plubplon ) จบการศึกษาศิลปะมหาบัณฑิต จากคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้สร้างสรรค์และนำเสนอผลงาน “ ระหว่างตัวตนและธรรมชาติ ” ( Between Myself and Nature ) ในมิติของกระบวนการในการสร้างสรรค์ ทางทัศนศิลป์ ( Visual art )ด้วย เทคนิค จิตรกรรมและวาดเส้น ในรูปแบบนามธรรม(Abstract art) ด้วยการลดทอนรูปทรงละรายละเอียดที่เหมือนจริง โดยศิลปินใช้ระนาบสีกำหนดโครงสร้างภาพง่ายๆ อย่าง ภาพทิวทัศน์ทั่วๆไป คือ มีผืนฟ้ากับผืนดินที่แบ่งคั่นด้วยเส้นระดับตา เหนือขึ้นไปมีรูปทรงต้นไม้ แนวเขา ก้อนเมฆ ต่ำลงมาเป็นท้องทุ้ง และคลุ้งน้ำ ชั้นสีที่ทับซ้อนและร่องรอยของเส้นทำให้เกิดระยะ และบรรยากาศขึ้นภายในงาน บนระนาบสองมิติ เพื่อกระตุ้นการรับรู้ของสายตา ให้เกิดการเคลื่อนไหว แปรเปลี่ยน ตามความรู้สึก ศิลปินใช้จินตนาการและประสบการณ์ มุ่งทำความเข้าใจต่อความสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติที่มีอิทธิพลต่อจิตมนุษย์ และจิตมนุษย์กับบทบาทในการรับรู้ธรรมชาติ เพื่อนำมาซึ่งความสุข ความสบายใจ ความสงบและผ่อนคลาย ลดความตึงเครียดภายในจิตใจ ที่มีส่วนผลักดัน กระตุ้น และโยงใยเกี่ยวเนื่อง การสร้างและถ่วงดุลทางด้านจิตใจในการดำเนินชีวิต ที่นับวันจะมุ่ง สู่ทิศทางบริโภคนิยมและวัตถุนิยมมากขึ้น !!!